مطابق ماده ۱۳ اعلامیه بین المللی حقوق بشر هیچ شهروندی نباید مانعی در رابطه با ترک کردن کشور خود داشته باشد.
لذا نبود مانع به معنای آزادی کامل افراد برای مهاجرت و بی قانون بودن پذیرش در کشور مقصد نیست. همانطور که هر فردی در کشور محل تولد خود ملزم به رعایت قوانینی است، می بایست برای ورود و زندگی در کشور دیگر، قوانین آن کشور را بپذیرد و خود را با آن شرایط وفق دهد. آنطور که مسلم است فقدان قوانین این چنینی از لحاظ حقوقی مشکلات زیاد و جبران ناپذیری را به وجود خواهد آورد
ازم به ذکر است مهاجرت بدون تأیید رسمی، طبق قوانین مهاجرتی، خلاف تلقی می شود. دولت‌ها معمولاً برای مهاجرت غیرقانونی بازداشت و حبس تعیین می‌کنند.
از آن جایی که هر کشور قوانین مهاجرتی خاص خود را ( البته منطبق با قوانین بین المللی مهاجرت ) داراست، در صورتی که فرد بدون اطلاع و آگاهی کامل اقدام به مهاجرت نماید و ویزای او از طرف کشور پذیرنده رد شود اقدام های بعدی جهت مهاجرت و دریافت ویزای آن کشور و اغلب موارد برای سایر کشورها نیز به مراتب دشوارتر از قبل می گردد. بنابراین بهترین راه مهاجرت مشاوره با افراد متخصص زمینه مهاجرت است
